Roadtrip #8: van Boston naar Conway

Na de propvolle dag in Boston vertrokken we de volgende ochtend naar een plaatsje genaamd Conway. Conway ligt vlakbij de White Mountains, in de staat New Hampshire.

Voordat we echt richting Conway gingen, maakten we een stop in Salem, dat nog geen 30 kilometer boven Boston ligt. Het heksenstadje staat bekend om de Salem Witch Trials die er in 1692 plaatsvonden. Dankzij die trials zijn er 20 mensen geëxecuteerd omdat zij beschuldigd werden van hekserij. In veel films en series wordt er verwezen naar het stadje en de rechtszaken (wie keek vroeger ook naar Sabrina The Teenage Witch?) en ik was benieuwd hoeveel daar van te merken viel.

Salem Witch Trials Memorial Park

Veel. Da’s het antwoord op mijn vraag. Er zijn niet alleen drie heksenmusea, je vindt er ook het huis waar de heksenrechtszaken hebben plaatsgevonden (Witch House) en er is een monument om de slachtoffers van hekserij te herdenken. In dit Memorial Park vind je 20 banken die elk één van de slachtoffers van de Salem Witch Trials voorstellen.

Bizar dat dit vroeger gebeurd is (en niet alleen hier hoor). Het thema hekserij leeft in elk geval nog sterk in het dorp.

Witch House

Na ons bliksembezoek aan Salem reden we naar ons hotel in Conway, of beter gezegd een bed & breakfast die het beste omschreven kon worden als “schattig”. We slapen in een huisje met twee verdiepingen (voor alles een eerste keer in the States), WiFi werkt alleen in de lobby (en dat is dus best een eind vanaf het huisje) en ontbijt bestond vooral uit muffins en ontbijtgranen. Om 4 uur werden versgebakken koekjes geserveerd.

Maar hè, je bent in Amerika of je bent in Amerika dus hoe schattig het ook was, we waren er niet om de hele dag koekjes te eten in de bed & breakfast. Op naar de White Mountains. We maakten een tocht door de beboste omgeving. Ook hier supermooi in de Indian Summer maar dat was het nog niet. Ondanks dat zeker geen vervelende plek om te zijn! We kwamen voorbij een aantal “covered bridges”, ouderwetse houten bruggen met een dak erop.

Verder zagen we veel bomen, rotsen en watervallen. Soms zo aan de kant van de weg en soms vonden we ze pas na een eindje wandelen.

Ook kwamen we op een gegeven moment bij een enorme rots. Gewoon een rots op het eerste gezicht, tot we er wat op zagen bewegen…

Bergbeklimmers! Gelukkig was het geen steile rots… Je zou er spontaan hoogtevrees van krijgen! Onze route ging verder naar de top van die rots en daar zat een klimmer op een andere klimmer te wachten. Terwijl we daar rondkeken (naar de prachtige omgeving trouwens) kwam deze zonder scheur of stoot naar boven alsof het een eitje was. Binnen vijf minuten waren ze er ook weer weg. Gave hobby, maar mij niet gezien…

Naast de bergen nog iets leuks aan Conway: er wordt geen belasting geheven. In de Verenigde Staten staat in bijna alle winkels de prijs zonder belasting op het prijskaartje en bij de kassa sta je dus altijd voor de fijne verassing dat er nog een paar dollar bij komt. Maar niet in Conway en daarom was onze volgende stop dan ook een winkelcentrum. Ik was in New York al bij Niketown geweest maar kon het niet laten om nog een Nike-winkel binnen te stappen. Ik ging naar buiten met een nieuwe sporttop en shorts…

Toen we uitgewinkeld waren was het al lang na 4 uur. Geen koekjes voor ons en erg gezellig zag de omgeving er in het donker ook niet meer uit. Een stop bij de KFC it was, maar daar wil ik niet meer woorden aan vuil maken dan BAH (en de McDonalds is mijn guilty pleasure hoor, dus niets tegen fastfood).

Van half juli tot begin augustus 2014 reisde ik ruim drie weken door de Verenigde Staten en Canada. Bekijk hier alle verslagen!