Roadtrip Canada & Verenigde Staten 2016

Afgelopen zomer reisde ik drie weken door het zuidwesten van Canada en het noordwesten van de Verenigde Staten. En wat was dát een toffe reis. In deze blogpost deel ik waar we (ik ging met familie) allemaal geweest zijn, inclusief véél foto’s!

Vancouver

Onze reis begon niet heel voorspoedig, we hoorden namelijk bij de incheckbalie op Schiphol (op de dag van vertrek dus) dat we pas een dag later zouden vliegen. Gelukkig was alles rondom deze enorme vertraging super goed geregeld en vertrokken we de volgende dag alsnog, maar hierdoor moesten we onze planning in Vancouver wel overhoop gooien. Op hoog tempo hebben we de stad gezien rondgereden en gewandeld. Op de fiets verkenden we Stanley Park, het enorme park van Vancouver (wat groter dan Central Park in New York is, en Central Park is GROOT).

Victoria

Vanuit Vancouver vertrokken we naar Vancouver Island, een enorm eiland naast Vancouver (ongeveer 3/4 van Nederland). Hier hadden we het meeste last van de vertraging, want we kwamen veel later dan we eigenlijk gepland hadden op dit eiland aan doordat we langer in Vancouver waren gebleven. De volle dag die we hier hadden spendeerden we grotendeels in het gezellige stadje Victoria, en ’s middags bezochten we kort nog wat van de natuur op het eiland.

Seattle

Na volledig geïnspecteerd en goedgekeurd te zijn door de Amerikaanse douane, mochten we op de boot richting Seattle. Wat op zich al tof was, want onderweg spotten we meerdere malen walvissen. Eenmaal op het Amerikaanse vasteland bezochten we de Boeing fabriek. Het qua inhoud grootste gebouw ter wereld, waar een groot deel van de Boeingvliegtuigen in elkaar worden gezet. En hoewel ik helemaal geen enorme interesse heb in vliegtuigen, techniek of wat dan ook, was dat wel écht gaaf om te zien. Je mocht geen foto’s maken van de binnenkant, maar als je op onderstaande foto ziet hoe klein het vliegtuig lijkt ten opzichte van het gebouw (door elk van de “deuren” die je ziet kan een vliegtuig naar buiten rijden) krijg je een beetje een idee van hoe groot het is. En dan zie je niet eens hoe lang het gebouw is…

Seattle stond op mijn deze-Amerikaanse-steden-wil-ik-nog-bezoeken lijst en met recht. Na al best wat Amerikaanse (en Canadese) steden bezocht te hebben vond ik het een beetje een mix tussen het gezellige, historierijke Boston en het moderne, grootste maar toch ingetogen Toronto. Seattle staat natuurlijk bekend om de Space Needle en dat was te merken (toeristen en wachtrijen all day every day), maar we scoorden ’s ochtends een ticket om rond zonsondergang naar boven te kunnen en dat bleek een héle goede keuze te zijn. Ik vond het prachtig om de zon achter de Canadese bergen te zien zakken en om aan de andere kant Seattle in zijn golden hour te zien. Verder is het gebied rondom de Pike Place Market erg de moeite waard.

Mount Rainier National Park

Kijk je over Seattle uit vanuit het noorden (goed kijken op de eerste foto van Seattle hierboven!), dan staat de Mount Rainier altijd op de achtergrond. Deze enorme berg, die zelfs hartje zomer nog helemaal besneeuwd was, gingen we de volgende dag op. Of nou ja, tot zo ver we met de auto konden komen. We hadden namelijk een volle dag en zijn niet bepaald hikers (ik niet in ieder geval)…

Twin Falls

Onderweg hadden we één overnachting in Twin Falls, en dat kleine dorpje bleek best wat mooie plekken te hebben. Zo kwamen we bij watervallen die de “Niagara Falls van het westen” genoemd werden (al hebben we dat volgens mij wel vaker gehoord tijdens de reis). Een stuk kleiner dan de echte, maar zeker ook indrukwekkend.

Craters of the Moon National Monument

Dit park heet zo omdat de vulkaanresten die hier liggen nogal doen denken aan een maanlandschap. Het is officieel een monument en je kunt er dan ook geen dagen besteden, maar ik vond het toch erg tof om te zien en de moeite waard. Het was mooi opgezet en overal werd op bordjes verteld hoe het landschap ontstaan is en hoe het er bijvoorbeeld 20 jaar geleden uitzag. De aarde “verteert” de vulkaanresten namelijk als het ware, en door de bezoeken van mensen gaat dit nog sneller.

Grand Teton National Park

Een park dat vaak overgeslagen wordt dankzij zijn noordelijk gelegen grote broertje Yellowstone, maar wat echt wel de moeite waard is! De “Teton range” is een hoog en fotogeniek gebergte waar in en omheen veel bossen en meren liggen.

Yellowstone National Park

Yellowstone is misschien wel de meest bizarre plek waar ik ooit geweest ben. Terwijl je door het park rijdt is het niet gek dat je naast je opeens rook uit de grond ziet komen, of heet water naar boven ziet spuiten: er zijn honderden geisers. Daarnaast vind je er waterbronnen in alle kleuren van de regenboog, waarvan de Grand Prismatic Spring de bekendste is. Ik heb me er zo vaak over verbaasd dat die geisers, waterbronnen, saunalucht en zwavelgeur natuurlijk zijn. Het stikt er van de eekhoorns, maar ook van de herten, bisons en nog veel meer dieren (die zich niet zo vaak aan mensen laten zien). Als je er nog nooit geweest bent, hoort dit park op je bucket list thuis!

Glacier National Park + Waterton Lakes National Park

Glacier National Park in de VS grenst aan het in Canada gelegen Waterton Lakes National Park. De bekendste weg in Glacier National Park (die ironisch genoeg de Going-to-the-Sun Road heet en waar we dus overheen reden), is het het grootste deel van het jaar niet helemaal begaanbaar door de sneeuw. Op dit moment is de weg namelijk alweer deels gesloten, en deze zal waarschijnlijk pas in juni of juli volgend jaar weer open gaan. Dat zou je op basis van onderstaande foto’s niet zeggen, want alle sneeuw was zo goed als gesmolten. Wel zag je op verschillende plekken gletsjers, sommige zelfs direct naast de weg. Het park is natuurlijk niet voor niets naar gletsjers vernoemd ;-).

Banff National Park

Kijk, ik ben een stadsmens. Ik ging niet voor niets in maart een maand naar New York. Ik kom dan wel uit een dorp, als ik moet kiezen tussen een vakantie in een stad of in de bergen kies ik zonder twijfel voor de stad. En ik was dan ook degene die in voorbereiding op deze reis zei dat we “wel heel veel bos en bergen en water gingen zien”. Maar ik moet toegeven dat het bos en de bergen en het water vooral in Banff en Jasper wel héél gaaf waren. Enorme meren overal, met onrealistisch blauw water, besneeuwde bergtoppen (zelfs in juli) en heel veel dieren. Na minuten wandelen door een dichtbegroeid bos (berenspray bij de hand want je weet maar nooit) kon je opeens op een bizar mooi uitzichtpunt terecht komen.

Jasper National Park

Rijd Banff aan de noordkant uit en je komt als vanzelf in Jasper National Park. De parken liggen in elkaars verlengde en ook hier vind je weer té blauwe meren en besneeuwde bergtoppen. En na honderdduizend keer gewaarschuwd te zijn voor beren in alle parken, na overal berenspray en berenbellen mee naartoe te nemen, en na steeds toch stiekem hopen een keer zo’n beer in het echt te zien, was het in Jasper zo ver. Recht naast de weg liep een op het eerste oog heel aaibare beer. Je ziet ‘m op de foto niet goed, maar hij liep op misschien 20 meter van de weg en dat was dus super gaaf.

Slecht te zien, maar daar was ‘ie dan: de beer!

Mount Robson Provincial Park + Wells Gray Provincial Park

Net Jasper uit en weer onderweg richting Vancouver bezochten we nog de wat kleinere parken Mount Robson en Wells Gray. Mount Robson om de berg die je hieronder ziet en Wells Gray om de watervallen die er te vinden zijn.

Whistler en Vancouver

Onze laatste dag is ook nog even het vernoemen waard, want ondanks dat we een enorm aantal kilometers af te leggen hadden, hebben we wel een aantal toffe dingen gedaan. Zo bezochten we het dorp Whistler, wat in de Olympische Spelen van Vancouver een grote rolde speelde, en ten noorden van Vancouver Lynn Canyon, waar een enorme hangbrug hangt. Een beetje eng op het begin, maar daarna wel heel tof. En tot slot bezochten we het Lighthouse Park voor een uitzicht over Vancouver.

Zo hallo dat was ‘m! Ik kan inmiddels niet meer kiezen wat de mooiste reis is die ik naar Noord-Amerika heb gemaakt… Dit was in ieder geval echt een héle super gave en toffe reis. En ik ben enorm dankbaar dat ik al maar liefst vijf keer naar Amerika heb mogen gaan, maar stiekem weet ik dat het daar niet bij gaat blijven. I’ll be back!