We verlieten Toronto vroeg voor een “kort” ritje (2 uur) naar Niagara Falls. We kwamen er te vroeg aan, want we konden nog niet inchecken. Geen probleem, we gaan alvast wel richting DE watervallen…
Het nog net in Canada gelegen plaatsje Niagara Falls bleek een soort mini-Las Vegas te zijn, een grote poppenkast met de meest vreemde gebouwen en attracties. Behoorlijk toeristisch dus, maar wat wil je bij een van de meest bekende watervallen ter wereld.
Een rechte straat vol toeters en bellen bracht ons naar the one and only Niagara Falls…
There it is!!!
De Niagara Falls bestaan eigenlijk uit twee watervallen: de American Falls (links, Amerikaans) en de Horseshoe Falls (rechts, Canadees en het meest bekende deel).
De Niagara Falls liggen dus op de Amerikaans-Canadese grens. Deze foto’s zijn genomen vanuit Canada, aan de andere kant van de rivier ligt Amerika.
Zó dicht kon je bij de American Falls komen.
De American Falls.
De Horseshoe Falls. We liepen een heel stuk langs de rivier, waar een mooi wandelpad lag. Na een tijdje draaiden we weer om, om in te checken in het hotel.
Eenmaal ingecheckt nam ik zo weinig mogelijk spullen mee terug richting de Niagara Falls, want we wilden de Maid of the Mist op: een boot die zo’n beetje tot onder de watervallen vaart en waar iedere bezoeker niet voor niets een regencape kreeg…
De Maid of the Mist vertrok vanuit de Amerikaanse kant, dus moesten we de grens over. Deze brug, de Rainbow Bridge, ligt in het niemandsland. Aan de ene kant loop je Canada uit en aan de andere kant de Verenigde Staten in. Omdat we natuurlijk al in de Verenigde Staten geweest waren kwamen we zonder veel problemen het land weer binnen.
Nog vanuit Canada dit plaatje, volgens mij genomen vlak voordat we de grens over gingen. Mooie overzichtsfoto van de twee watervallen en het stadje Niagara Falls en omstreken.
Vanaf de brug nu! Bij de steiger onder de enorme toren links vertrok de Maid of the Mist. Vanaf de Canadese kant vertrok ook een boot, maar wij wilden toch graag naar de Amerikaanse kant, dus waarom niet met die boot, die je misschien uit Bruce Almighty kent. Jeugdsentiment weer!
En als je met de Maid of the Mist gaat kun je de American Falls van heeel dichtbij bekijken. Wanneer je van de boot af kwam kon je dit “wandelpad” (meer een modderpoel) op, om zo’n beetje naast de watervallen te staan. En ook daar werd je kletsnat!
Net op de boot…
Steeds iets dichterbij…
Inmiddels zag ik geen hand voor ogen meer, zo hard regende het. Hier heb ik op goed geluk wat in het rond geschoten met een onderwatercamera en dat is nog best mooi gelukt!
Hier zie je goed hoe hard het wel niet “regende” in de buurt van de waterval.
Weer terug… Over die brug liepen we dus net. Stiekem hebben we op deze dag nog heel wat kilometers gemaakt!
Bye bye Niagara Falls…
En het wandelpad wat je net zag op. Ook hier zag je geen hand voor ogen!
Eenmaal terug boven liepen we nog een stukje verder, naar het punt waar de American Falls naar beneden vallen. Wat veel water, wat een herrie!
En weer terug naar Canada!
We wandelden langs boven terug richting de Horseshoe Falls. Daar kon je namelijk achter komen, en daar waren we wel benieuwd naar.
Maar eerlijk? Dat viel een beetje tegen. Het enige wat je zag wanneer je écht achter/onder de waterval stond was dit. Via een grottenstelsel kwam je hierbij uit en kon je 10 minuten wachten, want elke toerist wilde een foto van dit gat (ja en toen konden we niet achter blijven).
Wel hoorde dit ook bij de “attractie”: naast de Horseshoe Falls staan. En vooral dit uitzicht was indrukwekkend. Plus het idee dat je daar net achter stond. Via de gang van net kwam je zo’n 50 meter achter de Horseshoe Falls uit, wat bijna in het midden is.
Hierna gingen we terug naar Niagara Falls, het dorp, om op te frissen en wat te eten. We aten bij Wendy’s want we wilden simpel eten en je moet toch ooit bij Wendy’s hebben gegeten als je in Amerika bent, niet?! Voor wie het niet kent: Wendy’s is een in Amerika bekende fastfoodketen met hetzelfde gevarieerde culinaire menu als dat van de McDonalds en de Burger King.
Toen het begon te schemeren gingen we nog een laatste keer terug naar de watervallen, want we hadden gehoord dat er ’s nachts licht op scheen. En dat was inderdaad zo, maar eerlijk gezegd vond ik de watervallen in die regenboogkleuren een beetje op een Eftelingattractie lijken. Heel mooi, maar wit licht had ik toch iets meer classy gevonden…
Via het circus dat Niagara Falls heet weer terug richting het hotel…
’s Avonds was het nog meer Vegas dan overdag…
Met als hoogtepunt een elke drie minuten ontploffende vulkaan (en dat moest op de foto, tot grote ergernis van mijn familie die absoluut geen drie minuten meer wilden wachten op de terugweg naar het hotel ;-) ).
Bye Niagara Falls… You were awesome!!